بارون و دوست دارم هنوز بدون چتر و سر پناه وقتی که حرفای دلم جا می گیرن توی یه آه

وقتی که شب شد....جهنم شروع میشه...حالا برو سراغ یه راه نجات....

هی زمونه

بچه بودیم نا امنی بود

اومدیم درس بخونیم نظام جدید شروع شد

اومدیم بریم دانشگاه سهمیه ها رو اعمال کردن

ماشین گرفتیم بنزین سهمیه بندی شد

زن هم خواستیم بگیریم یارانه ها رو ور داشتن!

الانم خواستیم بمیریم قبرارو گرون کردن

یکی لطف میکنه و به من میگه چیکار کنم؟

__________________

زمان ميگذرد به سان نور همانند چشم بر هم زدني !

كجايي پس ؟

شن هاي ساعت شني عمرم رو به اتمام است

میدونی برا چی گفتم این دوتا با هم خوندند؟ اگه فردین صفتی درست نداشت ایرج به این اوج نمیرسید مکمل بودند .

تو با این حرفات که تو مدتها گاهی اوقات تو نوشته هات خوندم

تو میگی ..

عشق یعنی بذر

______________________زندگی بدون هراس

__________________

اره رفیق عشق یعنی بذر

عشق زمینی یه بذره که اگه خوب بهش نگاه کنی میوه میده میشه عشق به معبود..

عین زلیخا که اخرش فهمید عشق یعنی چی.

کاش همه ما معنی عشق رو خوب درک کنیم .

نه فقط به فکر دور کمر باشیم ....

__________________

احسان خوب مگه ما میمیریم ....

مگه از خاک بوجود نیومدیمو به خاک نمیریم

؟

خاک زنده هس .................. از بدو پیدایش تا امروز

جات خالی دارم شام میخورم سبزی تازه با نون -همه اش حاصل خاکه -

__________________

نوش جونت

بله رفیق خاک زندس

مردن بهونه زندگی دوباره هست.

کاش خوب بمیریم و یادی ازمون باقی بمونه .

کاش اونایی که زود قضاوت می کنن یاد بگیرن که زود قضاوت نکن در مورد کسی

ما همه زمینم و تشنه اب

__________________

هزاران بار هزار جور فکر هایی در مغز میچرخد ...میگردد

-بقولی با یکی از بهترین دوستهایم میگفتیم تو زندگیت شبها اگه میخوای از

خودت خلاص بشی چند صد تا گوسفندو تو ذهنت جمع کن یه آغل براشون درست کن

-بگو گوسفندام

(همشکل وهم نژاد منند توهین

ممنوع!)-شدیدا زبون نفهم بعد بفرستشون تو این آغل که خود ساختی خسته نه

از پا درمیای بعد میخوابی - نوشتن هم همینه روزی میرسد که هزار جور فکر

شگفت انگیز در مغزت میچرخد -همه آنها را میبینی اما برای نوشتن کوچکترین

احساس یا کوچکترین حتی یک خیالی گذرا مجبور باشی که کل زندگانیتو شرح بدی

که ممکن نیست و همه آنها و اینها وجود موهومی ازت میسازند

__________________

شکستن من بی صداس

بی صدایی نعمتی است که هرکس ان رو درک نمی کند

بی صدا بودن یک واژه اشنا اما غریب است

به وسعت همه بی صدای هایم تو را در سینه فریاد کردم

سینه ای که مالا مال از درد وغم هجران تو بود

کاش این بی صدایی وسعتی با این عمق نداشت

شکستن تنها خود کافی بود برای درد دلم

کاش سازهای دل دیگر چنگ غم نمی زد

کاش دستانم واژه غم رو نمی نوشت

کاش غم ها راه گلویم را نمی بستند

کاش دلی برایم تنگ شود

__________________